باز امشب هوس گریه ی پنهان دارم               میل شب گردی در کوچه ی باران دارم

کسی از دور به آواز مرا می خواند               از دل این شب پر راز مرا می خواند

باید از خود بروم تا که به او باز آیم               مست تا بر سر آن راز مگو باز آیم

امشب از خود بدر آییم و صفایی بکنیم            دست اخلاص بر آریم و دعایی بکنیم

پیش از این راه صفا این همه دشوار نبود         بین میخانه و ما این همه دیوار نبود

شب و باران و نماز است و صفا پیدا نیست      کدخدایان همه هستند و خدا پیدا نیست

کاخ یا کوخ؟ چه می بینم؟ یاران، یاران!          این قصوری ست که از ماست نه از هشیاران

آی خورشید، برادر! نفسی با من باش              ظلمات است بر آ در نفسم روشن باش

از سر مهر برآ و نظری در من کن               حال و روز من و این طایفه را روشن کن

آی مومن به کجا؟ دین تو اینجا مانده ست        پشت دیوار در قصر خدا جا مانده ست

حق نه این است که با قصر نشینان باشیم        وای بر ما که از زمره ی ایشان باشیم

حق در این است که تیغ علوی بر گیریم         رخست از شیر خدا، فاتح خیبر گیریم

دینم امروز به میدان خطر افتاده ست             کارش امروز به گوساله ی زر افتاده ست

مگذارید که گوساله دهن باز کند                   ورنه موسی شود و دعوی اعجاز کند

گرچه موسی صفتان با دل و جان می کوشند    باز گوساله پرستان همه را می دوشند

باز امشب هوس گریه ی پنهان دارم              میل شب گردی در کوچه ی باران دارم

آی! در بین من و ما، من و ما پنهانند            زره از پشت ببندید که نا مردانند

حال من حال نماز است و نماز اینجا نیست     شوق دیدار مرا سوخت و او پیدا نیست

بگذارید نسیمی بوزد بر جانم                     تا که از جامه ی خاکی بکند عریانم

دست ها در ملکوت و بدنم بر خاک است       ظاهر آلوده ام اما دل و جانم پاک است

حال من حال نماز است و دو دستم خالی        راه من راه دراز است و دو دستم خالی

امشب از خود بدر آییم و صفایی بکنیم         دست اخلاص بر آریم و دعایی بکنیم

باز امشب هوس گریه ی پنهان دارم           میل شب گردی در کوچه ی باران دارم

شب باران و نماز است و هم آواز قنوت       باقی مثنوی ام را بسرایم به سکوت

شهید احمد زارعی (بر اثر زخمهای سرطانی شهید شد)